نور اهلبیت *علیهم السلام

عشق در نهج البلاغه:

بهشت مینو، یعنی وصال دوست، در پس دیوارهای مصایب و پرده های ناملایمات پنهان است که عاشق ناگزیر باید موانع را از پیش بردارد و به سر منزل مقصود برسد.

هر کس که گلچین است و خاطرش به نخبگان بوستان علاقمند، چاره ندارد مگر آن که نیشهای جانگزای خار را به قلب لطیف خود بپذیرد، تا از لطف و جمال کل کام بردارد.

گرانسران هوس پرست، با آن که در اقیانوس عیش و نوش غرق اند، از ساحل خوشبختی و سعادت هزاران منزل به دورند؛چون دیدگان بی فروغ آن ها در مقابل پرتو عشق نابینا و کور است.

اینان، این مال ربایان دروغ زن، از لذّت حقیقی حیات بی بهره اند. اینان، در عین خوشی، ناخوش؛ و در هنگام شادمانی و فرح دلتنگند.

به ظاهرتنومند و سالم می نمایند، ولی پیوسته در سخت ترین بیماری که جز سنگدلی و دنیا پرستی نام دیگری ندارد به سر می برند. همیشه یک بار سنگین که همچون کوه، وزین و جان

فرساست، بر سینه آنها فشار می آورد و جمال فرحبخش زندگانی در نظرشان به صورت هیولایی زهره ربا و هولناک جلوه می کند که با همه دنیا داری باز هم از دنیا خسته و فرسوده

اند.

می دوند،می کوشند،حرص می زنند،اما از این همه تکاپو و کوشش هدفی ندارند وهر چه می بلعند باز هم حس می کنند که ناشتا و ناکامند.

این طایفه بدین جهت در چنین دوزخ تاریک و دهشتزا به سر می برند که از نور عشق بی فروغ و از صفای محبت بی نصیبند.

الا، ای کشاورزان کشتزار زندگی که در نور لطیف و جهان افروز عشق کار می کنید و پیوسته جام زندگی شما از زلال مهر و محبت سرشار و لبالب است، برنامه حیات را از من فرا گیرید.

نخستین، به کار و کوشش بپردازید و با حرارت و عشق، فعال و پیشرو باشید که زودخوشبختی مجهول فرا رسید و در آن اشعه نامرئی که دنیا طلبان از مشاهده اش کورند غرق و پنهان گردید.

آری، نخستین عمل، سپس نتیجه، آنگاه ثبات و استقامت، و در سایه استقامت بردباری و صبر و در انجام پرهیزگاری و پاکدامنی افتخار و شرافت را خواهید دریافت.

خداوند متعال بهشت مینو را به ثبات قدمان فعال اختصاص داده است که نوازش مهر و محبت خستگی کار از عضلات و اندامشان رفع می کند و شداید دنیا را در کامشان مطبوع و شیرین مزه می گذارد.

شما به روز الست، به صبح ازل، به نخستین طلیعه آفرینش، طوق عشق بر گردن نهادید و عاشقانه قدم در نبرد زندگی گذاشتید. عاشق فداکار و با وفا باید عهد مهر و محبت را به پایان

رساند و با گذشت قرون و تحولات روزگار بر میثاق و وعده خود پایدار و آهنین بماند.

اینان دل به زخارف و نقش و نگار دنیا بسته اند و به جز خورد و خواب منظوری ندارند، عاشق نیستند و دوست نمی دارند، قدم بر عهد روز نخست گذاشته اند و رشته وفا را آن بی وفایان

بد قول با مقراض توحش و درنده خویی بگسستند.

دیر یا زود، سازمان طبیعت از هم می پاشد و طبایع تند خو و ماجراجو از غوغا و آشوب بر می نشیند.

زندگی قیافه دیگر به خود گیرد و جهان جلوه دیگر کند.

در آن کشور عشق حاکم مطلق باشد و عشّاق روشن چهره و روشن دل باشند.

فرشتگان، هر چه شیرین تر بخندند و قهقهه زنند و اهریمنان تباهکار را دور باش گویند.

دنیا دار مال پرست با همان چهره چرکین و روح آلوده سر از خواب غفلت برآورده و قدم در جرگه زیبایان گذارد.

وای که چه قدر وحشت خواهد کرد و تا چه اندازه آسیمه سر خواهد شد. چون آنجا را از کشاکش بازرگانی و داد و ستد دنیا را آرام بیند و از دینار و درم اثری نیابد، همه را پاکدامن و همه را سپید پوش بنگرد و خود از چهره سیاه و جامه لکّه دار خویش سخت شرمنده و خجل گردد.

آنگاه جان فرسوده اش که یکدم از خستگی طمع و بخل نیاسوده و با بی خوابی چنین عمیق و طولانی همچنان خسته و ناتوان است، انگشت ندامت بگزد و به شدّت پشیمان گردد که چرا گوهر عشق نیندوخته است تا از لذت عشقبازی برخوردار و کامیاب باشد؟!

آنجا، در آن رستاخیز بزرگ که کالای دو جهان را به بازار آورند، رونق و رواج ویژه عشق است، فقط عشق.

کلمات کلیدی :